TOP TEKSTY
Dorosłe Dziecko Toksycznych Rodziców - Prolog
Toksyczny rodzic wcale nie musi być alkoholikiem, narkomanem, hazardzistą, nie musi zdradzać partnera życiowego, nie musi bić, gwałcić, wyrzucać z domu swojego dziecka. To wcale nie musi być tzw. patologia, choć oczywiście powyższe zachowania zaliczają się do grona toksycznych. Toksyczni rodzice mogą mieć mniej spektakularne postawy, które jednak również potrafią zatruć duszę, serce, psychikę swojego dziecka, wypalić w nich rany, które jątrzą się nieustająco rzutując w ograniczający sposób na każdy aspekt jego dorosłości.
Dzieciństwo spędzone w domu, w którym królują toksyczni rodzice, staje się również wzorcem, jaki zdecydowana większość ludzi powiela nieświadomie przekazując ów wzorzec swoim dzieciom. Nieważne czy pamiętasz te sytuacje z dzieciństwa, czy ukrywasz je pod woalem wyparcia. Nieważne, czy uważasz, że nie traktujesz swoich dzieci tak, jak traktowali cię oni. Nie ważne jakie masz ze swoimi rodzicami obecnie relacje. Nie ma znaczenia, że np. gloryfikujesz swoich rodziców, że ci pomogli finansowo w starcie w dorosłość, że się uspokoili i są dobrzy dla twoich dzieci. Wzorzec działa, rana zadana w dzieciństwie, choć starasz się na nią nie patrzeć, zakrywasz ją przed swoimi oczami, wciąż krwawi.
Nawet jeśli uważasz, że temat cię nie dotyczy, to pozwól sobie na lekturę kolejnych odcinków, bo może się okazać, iż jednak dostrzeżesz siebie w ich treści. Nie chodzi tu wcale o to, żeby rozdrapywać rany, przynosić dyskomfort, psuć całkiem poprawne relacje ze starymi już rodzicami. Chodzi o ciebie, twoją świadomość, prawdę i szansę na uleczenie tego, co wcale nie minęło, co wciąż jest aktualne i z pewnością przenosi się jak zaraza na kolejne pokolenia. Możesz to powstrzymać, uleczyć to w sobie, uwolnić się z więzienia wciąż aktualnej w tobie przeszłości, odpiąć od nóg metaforyczne łańcuchy, na których końcach ciążą przypięte kule. To, że ich nie odczuwasz nie musi wcale oznaczać, że ich nie ma. Po prostu być może trwasz w bezruchu, hamujesz drogę własnego rozwoju, tkwisz w miejscu, w lęku, że jeśli się ruszysz, to łańcuchy i kule dadzą znać o sobie, pryśnie iluzja ich braku. Kto rusza w drogę, ten uświadamia sobie obecność kolejnych łańcuchów i dzięki temu może się nimi zająć uwalniając się od ich szkodliwego wpływu, a jednocześnie otwierając przed sobą przestrzeń nowych możliwości.
Pamiętaj, że im mniej w tobie świadomości kul i łańcuchów, tym bardziej intensywne ich oddziaływanie na ciebie i twoje życie. Pewien Eklezjasta powiedział kiedyś, że świadomość rodzi ból. Nie bój się świadomości, bo ów ból jest bólem stawania w prawdzie, rozpadania się twoich iluzji, automanipulacyjnych konstrukcji budowanych przez mechanizmy obronne twojej podświadomości. Po drugiej stronie tej ściany złudzeń wyłania się wolność. Wolność samostanowienia, wolność od kul i łańcuchów, która emanuje się bardziej swobodnym, lekkim, autentycznym, służącym tobie i innym ludziom życiem.
Toksyczni rodzice zrobili tyle ile umieli, tak jak potrafili, tak jak ich zaprogramowali ich rodzice. Ty możesz wyjść z tego uwarunkowania dla siebie, dla lepszej jakości twojego życia, dla swoich dzieci. Na to zadanie nigdy nie jest za późno. Może to właśnie jest twój czas…