TOP TEKSTY
Tajemnice szczęśliwych związków cz.1
HISTORIA RELACJI Z LEKKO PRZYMRUŻONYM OKIEM
W dość dawnych czasach, czyli więcej niż 10 tys. lat temu ludzie, wtedy jeszcze myśliwi-zbieracze epoki przed-agrarnej, spotykali się, wchodzili w relacje dla dwóch głównych powodów: bezpieczeństwa i prokreacji. Mężczyźni polowali, a kobiety zbierały, czyli zupełnie inaczej niż teraz. Związki myśliwych-zbieraczy trwały zwykle do około 3 lat. Partnerzy dość często się zmieniali. Kobiety rodziły dzieci różnych ojców, a ci raczej nie uznawali dzieci za własne. W grupach takich dzieci były wspólne, grupowe.
Kiedy ludzie zaczęli uprawiać rośliny i hodować zwierzęta, osiedli się. Pojawiła się własność, potrzeba jej dziedziczenia, konieczność jej ochrony. Rodziny łączyły się małżeństwami, majątek przechodził z pokolenia na pokolenie. Wtedy zaczęły się czasy „związków aranżowanych” przez rodziców, trwałych, stałych, choć nie koniecznie z miłości, czyli zupełnie inaczej niż teraz. Para miała honorować wartości rodzinne i zasady społeczne, wspólnie wychowywać wspólne dzieci. Dziedzictwo krwi i sakiewki nabrało znaczenia najwyższego.
W XVIII w. wraz z demokracją na świecie pojawił się koncept wolności jednostki, a co za tym idzie również wolności wyboru partnerów życiowych. Kluczem stawała się coraz częściej miłość dwojga ludzi. Skoro czujemy, że chcemy być ze sobą, to pobieramy się i zaczynamy być razem – w takich oto okolicznościach pojawia się wreszcie psychologiczny wątek relacji dwojga ludzi. A skoro tak, to i może czas, by od tej strony się relacji przyjrzeć.
GENEZA RELACJI Z MOCNO WYTRZESZCZONYMI OCZAMI
Pierwsze, o czym warto w wymiarze psychologicznym wiedzieć, to uwarunkowane podejście do wyborów, jakich dokonujemy. My ludzie, jak na swoje rozumienie współcześni, nazywamy miłością to, co dla naszej podświadomości jest oczywistym mechanizmem systemowym polegającym na uzupełnianiu się dwojga ludzi w oparciu o własne deficyty. Nasze przeszłe doświadczenia relacji interpersonalnych z najbliższymi nam osobami z dzieciństwa, decydują o tym kogo wybieramy. Co to znaczy „w oparciu o własne deficyty”? To znaczy, że partner na którego pada nasz wybór, zwykle bywa bardzo podobny pod względem słabości, wad do naszych opiekunów, jacy wychowywali nas we wczesnym etapie życia. Niezaspokojone potrzeby z dzieciństwa zgłaszamy do naszych partnerów (po to ich sobie podświadomie wybraliśmy) z podświadomą potrzebą i nadzieją, że oni je zaspokoją. Oczywiście oni są faktycznie w deficytach podobni do tych naszych opiekunów, więc i oni nie potrafią tych potrzeb zaspokoić. Z tego powodu, po zakończeniu początkowego okresu hormonami zaślepionych ochów i achów, zaczynają się w nich rodzić wzajemne rozczarowania, poczucia braku, niespełnienia, pretensje. Z mechanizmów podświadomych sprawy sobie nie zdają, więc uzasadniają to względami, jakie są wstanie odebrać za pomocą swoich zmysłów. I zaczyna się jazda…